شهید عظیم اسدی مشکال، دانشجوی ریاضی دانشگاه شهید چمران اهواز به عنوان اولین شهید انقلاب اسلامی دزفول شناخته می شود.



به گزارش خبرگزاری صدا و سیما استان خوزستان، شهید عظیم اسدی مشکال در سال 1336 در شهرستان دزفول متولد شد و در سیزدهمین روز از فروردین ماه سال 1357 به دست ساواک دزفول به شهادت رسید.

وی دانشجوی رشته ریاضی دانشگاه شهید چمران اهواز بود و به عنوان اولین شهید انقلاب اسلامی دزفول شناخته می شود.

زمانیکه دانشجویان دانش سرای تربیت دبیر و شهید چمران (جندی شاپور) اهواز تصمیم می گیرند در روز 9 فروردین ماه 1357، برابر با چهلمین روز شهدای 29 بهمن 1356 تبریز دست به اعتراض بزنند، شهید اسدی مشکال با آن ها همصدا شد.

پس از اینکه عملیات علیه رژیم شاهنشاهی لو می رود، عظیم از موضوعی که مأموران لباس شخصی در کمین آن ها هستند، بی خبر بود و ساعت 6 صبح عملیاتی را آغاز می کند و بلافاصله با رگبار مسلسل مأموران مواجه و دستگیر می شود.

اسدی مشکال را به شهربانی منتقل کرده و در هوای سرد اوایل فروردین ماه، با آب سرد بدنش را خیس کرده و شروع به شکنجه می کنند، سپس دستبند می زنند و به تنه درخت می بندند.

سرپاسبان محمدتقی حاجی عیدی از شکنجه گران شهربانی (حاجی عیدی در تاریخ 1357/12/23 به جرم شهادت عظیم به سزای عمل خود می رسد و اعدام می شود) آنقدر عظیم را شکنجه می دهد که زیر شکنجه از هوش رفت و پس از انتقال به سلول که پزشک ساواک او را معاینه می کند رو به سرگرد نوید می گوید: «کارش تمام است».

نام شهید عظیم اسدی مشکال که مظلومانه و به بی رحمانه ترین وجه ممکن توسط نیرو های فاسد رژیم به شهادت می رسد، به عنوان طلایه دار خط سرخ شهادت انقلاب اسلامی دزفول همیشه می درخشد.

هاشم ستاری، رئیس وقت ساواک دزفول بعد از اطلاع از شهادت عظیم به شهربانی زنگ زده و می گوید: «باید جنازه او را از بالای پل حمید آباد به رودخانه می انداختید که جنجال به پا نشود، ما خیلی از افراد سیاسی را که زیر شکنجه می میرند به رودخانه می اندازیم»

بعد از تحویل جنازه شهید، آثار شکنجه از قبیل؛ ضربات باتوم، سوختگی در پشت به وسیله اتو، خون مردگی اطراف چشم ها، شکسته شدن دندان ها، کبودی همه قسمت های بدن به دلیل ضربات شلاق کاملاً مشهود بوده است.

در اسناد ساواک برای سرپوش گذاشتن به شکنجه های وحشیانه، مرگ عظیم را در اثر اصابت سر او به جدول کنار خیابان مطرح می کنند و اینکه او را به بیمارستان انتقال داده و معالجه های مؤثر نبوده است و وی فوت شده است.

فردای روز سیزدهمین روز از فروردین ماه، مردم قدرشناس دزفول، تشییع بسیار باشکوهی برای او برگزار کرده به طوری که خیل جمعیت را تانک های رژیم شاه مشایعت می کنند؛ مردم از درب “مسجد جامع” تا شهیدآباد پیکر او را تشییع می کنند. مرحوم علامه مخبر با گریه بر پیکر عظیم نماز می خواند و عظیم مهمان بهشت می شود. سپس مردم درب منزل شهید اسدی مشکال رفته و شعار سر می دهند.

مرحوم علامه مخبر 15 فروردین ماه 1357 در مجلس ترحیم عظیم شرکت می کند و منبری آتشین می رود که جملات سخنرانی او در اسناد محرمانه ساواک آمده است. مجلس ترحیمی که در محاصره تانک های دشمن در مسجد جامع برگزار می شود و بعد از این مراسم علامه مخبر ممنوع المنبر می گردد.